60 jaar stickerhistorie
In 1962 besloot Hans Bieling met een startkapitaal van fl. 80,- een zeefdrukkerij te beginnen. De eerste zeefdruktafel van hout ontwierp en bouwde hij zelf, en stond op zolder. In de jaren daarna zijn wij fors gegroeid en hebben wij ons meerdere malen opnieuw moeten uitvinden. En dat lukt nog steeds…
Het begin
De keuze voor zeefdruk kwam niet zomaar uit de lucht vallen. De vader van Hans was letterschilder en decorateur in Amsterdam. Zijn specialiteit was het decoreren van bioscopen. Zo verzorgde hij voor De Oorlog onder andere het onderhoud van het Tuschinski Theater. Voor de Bijenkorf experimenteerde hij toen ook al met het zeefdrukken van luxe verpakkingen.
Ironisch genoeg zag Hans een markt in het vervangen van de letterschilder. In die tijd werden vrachtwagens door een letterschilder voorzien van de bedrijfsnaam. Gezeefdrukte plakplaten, destijds de naam voor grote stickers, waren een veel goedkoper alternatief. De sjablonen voor de zeef werden met de hand uitgesneden, hetgeen een grote handvaardigheid vereiste. De plakplaten werden door heel Nederland geleverd, maar voornamelijk in het oosten van het land.
Eerste automatisering
Eind jaren 60 kwam de eerste automatische zeefdrukmachine. Een halfautomaat, hetgeen betekent dat het drukvel met de hand in de machine moet worden ingelegd en uitgehaald, maar dat het rakelen automatisch gebeurt. Begin jaren 70 werd een productiehal aan huis gebouwd in Den Bosch en werd de machine vervangen door een 3/4 automaat. Dit betekent nog wel inleggen, maar het uithalen en drogen gebeurt ook automatisch. Ook het vervaardigen van de zeven werd sterk verbeterd door gebruik te maken van films.
In de jaren 70 brak een lastige tijd aan. De oliecrisis hakte er flink in. Gelukkig waren er inmiddels veel vaste klanten, zoals De Echte Bakker franchise, destijds een bekend beeld in de winkelstraat. Naast kunstwerken werden er ook veel kleine stickers gedrukt en in vorm uitgestanst. Het eerste personeelslid werd aangenomen. Zeefdrukkerij Hans Bieling stond toen al bekend als een kwalitatief zeer goede drukkerij.
Onmogelijk! Dit is geen zeefdruk!
Eind jaren 70 maakte Hans furore met een inzending voor gezeefdrukte kunstwerken. Olaf Kroon had een ontwerp bedacht met een iris afdruk: een verloop van lichtblauw naar wit. Van het affiche moest voor de inzending een serie worden gedrukt. De jury vond het ontwerp het beste, maar achtte de uitvoering in zeefdruk onmogelijk. Het moest wel offset zijn. Hans had echter een slimme truc bedacht door gebruik te maken van tientallen kleurschakeringen, waardoor het na veel moeite toch lukte een grote serie automatisch te zeefdrukken. Toen de techniek werd verklapt moest de jury bakzeil halen, maar was de prijs al vergeven…
De jaren 80: verdere automatisering en UV inkten
de jaren 80 werden twee volautomatische zeefdrukmachines aangeschaft. Het invoeren, uithalen en drogen van de drukvellen gaat volautomatisch. Dit heeft als voordeel dat een betere en constantere kwaliteit kan worden geleverd. Bovendien kunnen grotere oplagen worden gemaakt. De focus kwam lange tijd te liggen op het bedrukken van kunststof vellen voor de ringbanden industrie en ander industrieel drukwerk. Daarnaast werd gestart met tampondruk, een druktechniek om onderdelen te bedrukken.
Midden jaren 80 begon Hans te experimenteren met UV drogende inkten. Hij zag deze inkten vooral als een manier om een nog betere productkwaliteit te kunnen garanderen. Bovendien zag hij een markt in het UV spotvernissen van aanleverd drukwerk. Daarbij worden delen van het drukwerk voorzien van een hoogglanzende lak, zodat deze er uit springen. Destijds een absolute noviteit, waar hij reclame voor maakte.
De jaren 90: nieuw bloed
Midden jaren 90 kwam Edwin Bieling in de zaak, feitelijk als 3e generatie zeefdrukker. Zijn eerste zeefdruk maakte hij toen hij 8 jaar oud was. Niet veel later kwam ook Lian Bieling-Schut erbij. Er werd een derde zeefdruk volautomaat aangeschaft, dit keer een zogenaamde stopcilinder: nog sneller, nog preciezer en door de pneumatische rakeldruk met een nog betere afdrukkwaliteit.
Midden jaren 90 werd er steeds minder spotvernis verkocht. De concurrentie was moordend door de opkomst van een aantal specialisten. Er werd nu vooral veel kraszilver en spotlijm gedraaid, alsmede kunststof vellen voor agenda omslagen. Ook werden er grote hoeveelheden onderdelen voor Tulip Computers bedrukt.
Begin 2000: Internet en digitaal stansen
De tijd van internet brak aan. Het lukt Edwin de naam Stickers.nl te bemachtigen van een handelaar. De verkoop van stickers nam snel toe en al gauw werd stickers de specialisatie van het bedrijf. Van het bedrukken van aangeleverde materialen en onderdelen werd afscheid genomen. In 2000 werd er een volautomatische digitale stansmachine van Zund aangeschaft, als 2e afnemer in de wereld. Met de machine konden stickers in vorm worden uitgesneden zonder stansmessen.
Niet iedereen zag brood in internet. Er werd gepoogd om samen te werken met andere bedrijven, maar zij zagen er geen heil in. “Wie koopt er nou drukwerk via internet, dat gaat nooit werken…” De focus op stickers betekende dat er gericht geïnvesteerd kon worden. Er werden vele groot formaat printers bijgekocht om aan de vraag te kunnen voldoen. Ook kwamen er meer Zunds. En twee webshops: Pictogrammen.nl en Keuringssticker.com.
De jaren 10
In 2012 werd opnieuw geïnvesteerd in een nieuwe techniek: inline inkjet. Ook daarmee liep Stickers.nl voorop. Met deze techniek konden digitaal etiketten op rol worden geproduceerd. Door de stickers zelf te produceren bleef de kennis en flexibiliteit in eigen huis. Wel zo belangrijk als je de belangen van de klant hoog in het vaandel hebt. Eind jaren 10 werd een tweede digitale rollenpers aangeschaft, met een andere techniek. Beide technieken vullen elkaar goed aan.
Eind jaren 10 werd er geïnvesteerd in de verdere professionalisering van het bedrijf. Onder andere de ISO9001 en ISO14001 werden behaald, met als einddoel MVO certificering. Het was destijds de bedoeling dit proces samen met collega bedrijven in te gaan, maar vreemd genoeg was er destijds geen animo. Bieling besloot het dan maar alleen te doen, ondanks de hogere kosten daardoor.
De jaren 20
Natuurlijk is corona ook aan Stickers.nl niet voorbij gegaan. Echter via de webshop Pictogrammen.nl konden meer dan honderdduizend “houd afstand” vloerstickers worden verkocht.
De corona stickers werden voor een lage prijs verkocht, om iedereen in staat te stellen de stickers aan te schaffen. Anderen hanteerden woekerprijzen. Dit verschil was in het begin zo groot dat velen dachten dat onze kwaliteit nooit heel goed kon zijn (maar dat was hij uiteraard wel). Een jaar later was de markt zo overspoeld met goedkope stickers uit met name China, dat men ons te duur vond…
De toekomst
Begin 2023 is de toekomst voor de grafisch industrie erg onzeker. Stickers.nl gaat vol voor duurzaamheid, ondanks dat dat als plastic verwerkende industrie niet gemakkelijk zal zijn. Onze strategie voor de toekomst ligt uiteraard klaar. We zijn financieel sterker dan ooit en gaan er vol voor. Doet u mee? Samen gaan we de juiste, verantwoorde keuzes maken.
